Brechtje Roos van Hoor!
8 mei 20183 minuten
Hoe poëtisch. Met de voeten stevig verankerd je 10 wuivende bomen voelen…
START
Die bomen leidden mij direct naar een uitspraak van componist Peter Adriaansz (‘muziek is een boom’, de boom ‘is’. Niet goed. Niet slecht. Is. Net als muziek. Punt.). Deze avond ‘was’ in ieder geval!
TWEEDE MIJMERING
Ik mijmerde verder: lekker lijfelijk die aanpak. Als tegenhanger op de huidige ‘verstandscultuur’. Dat hoorde en zag je terug. De directe impact van lichaam op klank. De fysieke verbinding met geluid waar ik als luisteraar ineens heel erg bewust van werd. Niet alleen omdat de ensembleleden beurtelings aan elkaar en/of elkaars instrumenten zaten: de hand met strijkstok van de violiste laten ‘bedienen’ door de toetsenist. De gitarist die de ademstroom van de bas-klarinetist beïnvloedde door een elastieken band om de buik aan te trekken in ritmes. De slagwerkster die aan de kleppen van de fluitiste zat.
DERDE MIJMERING
Één van mijn stokpaardjes (bij het lesgeven en ook steeds meer bij alle luisterprojecten) kwam dus voorbij. Dat wat ik de ‘choreografie’ van muziek noem. Laat dat lijf gewoon lekker meedoen. Iets vaak vergeten wordt. Zeker bij dit soort muziek. Zet het in. Of ben je op zijn minst bewust van dat hele ‘luister,- en speelinstrument’ en het effect er van op jou. Terug naar EM62. Het ensemble zat zeer goed in haar vel en had dito uitstraling. En dat was niet voor niks. Lees het artikel van Thea Derks bij Cultuurpers over (o.a.) de speciale RSI oefeningen van Hémon die beeldend kunstenares Marianna Maruyama inspireerden voor dit project en je snapt heel goed, waarom dat lijfelijke aspect zo doorklinkt. Onderaan vind je de link naar het artikel.
VIERDE MIJMERING
Democratische muziek. Heerlijk samenspel bij EM62. Iedereen doet het met iedereen. Muziek maken. Echt muziek maken. Interesse in wat ontstaat. Aanhaken. Met oor voor elkaar. Geen dubbele bodems, vijnzerij, klassiekige stijfheid of het hedendaagse-net-iets-te-serieusheids-sausje. Een ensemble met een eigen sound. Een eigen sfeer. Behoorlijk wat lossigheid. Tien jaar samenspelen zie, voel en hoor je er aan af. Met nog wat meer visuele eenheid (lees: iets meer frisse kleur-afstemming in kleding) klopt het voor mij helemaal. Tja. Alles telt op een podium wat mij betreft.
VIJFDE MIJMERING
Geinig dat Hémon op het EM62-pad kwam via anderen. Ook dat lees je bij Thea Derks. En als ik hen was, zou ik Marianna Maruyama en componist Andrius Arutiunian hartelijk bedanken voor dit idee. Geinig dat Hémon eerder op mijn pad kwam. Ruim 15 jaar gelee stond ik voor een klein vrijwilligersbaantje, in haar huiskamer (vol en heet). Hémon was klein en onverstaanbaar- ik lees dat ze Nederlands was. Mijn geheugen maakte er iets exotisch van, ’t zal de huiskamerhitte geweest zijn.
Het baantje werd niks, want ik kon niet zoveel met haar beeldende werk destijds. En weet het nu nog niet precies. Heb een mini-glimp opgevangen van geluid en beeld. Moet het echt vaker horen en zien. Het ‘totaal-gevoel’ klopt in ieder geval en jaagt van alles aan dat nu vrolijk rondzweeft in mijn kop & kont.
Voor EM62 is het overduidelijk een hele goede match. Op alle fronten. Ik ben benieuwd naar een vervolg. Dan graag meer poëtische verstilling. Meer zoals deze avond begon: 10 muzikanten die je aankijken en in stilte ‘zijn’. Misschien de praktisch ogende oefeningen wat esthetischer maken. De bewegingen meer laten voortvloeien uit de muziek. Ofzo. Ach, dat vindt zijn weg wel. Hoe dan ook. Het smaakt naar meer!
ZESDE MIJMERING
Geinig dat dát geregeld is. EM62 en ondergetekende staan namelijk dit najaar (weer) samen op de planken met vier ‘luisterclinics’ Instappen 62. Merken we tijdens dat maakproces vanzelf wel óf en op welke manier Hémon in beeld, geluid en gevoel dan van zich laat horen.
A suivre!
PS op 3 mei was er nog meer te zien en te horen. Nieuw werk. Maar ik zat zo vol met Hémon, dat de rest niet meer echt binnenkwam.
LINKS
Artikel Thea Derks – Cultuurpers
Info Hidden Agreements Sedje Hémon & Ensemble Modelo62
Luisterclinic