Waarom ik kippenvel kreeg door Van het Groenewoud. Diep in de nacht...
Wat een mooie samenloop van omstandigheden deze week. Had ik in het kader van de Dag van de Poëzie tijdens Nieuwe Kijk op Muziek (cursus actief luisteren) net gevraagd welke muziek of muzikant voor luisteraars poëtisch te noemen is, kwam er diep in de nacht een fijn interview met Raymond van het Groenewoud, poëzie-man pur sang, op mijn pad.
FIJN Zo subtiel, raak, eerlijk, grappig en gevoelig verwoorden kunnen weinigen in mijn oren. In wat hij zegt over muziek en het leven in zijn algemeenheid, in hoe hij zich verwoord en dat kan verklanken in en met muziek. In de 'kleine' liedjes. Liedjes zonder teveel toeters en bellen. Waardoor ik in die slapeloze nacht weer dacht aan luisteraar J. die zijn muziekmijmering ooit liet horen en er mooi over sprak. En daar waar luisteraars soms de neiging hebben hun kennis over de muziek en muzikant te etaleren zonder het over hun eigen ervaring te hebben, zei deze erudiete J. slechts iets in de trant van: 'krachtig in zijn eenvoud in tekst en klank, raakt mij bijzonder'.
SIMPEL
En zo is het. Simpel basje, pakkend melodietje, onhandige stem. Keer op keer met ergens een jankende gitaarsolo. Kippenvel. Twee meisjes op het strand. Beelden schilderen met tekst en klank. Zo'n meisje waar (bijna) elk meisje van welke leeftijd dan ook zichzelf vast ook in herkend. Ik wel. Zo'n meisje dat je met vriendelijke ogen kunt bekijken. Zo'n meisje wordt je weer door dit lied.
RADIO En beluister dat recente interview met Van het Groenewoud dan ook nog even: De Overnachting. Waarin ik interviewer Patrick van Lodiers trouwens ook altijd lekker open, geïnteresseerd en onopgesmukt vindt. Meer, meer, meer van zulks graag in de media.
A suivre!
LINK
De Overnachting