Hoe grijs ben jij? Hoe grijs zijn wij?
KLEURIG En dan praat ik over het grijs van Lidewij Edelkoort*: ‘(…) zoals de stralend glanzende tinten van parels, of juist stads en onzichtbaar als de concrete poëzie van beton? Is grijs simpel en saai, of exotisch en avant-gardistisch? Hoe grijs ben jij? Hoe grijs zijn wij?’.
INTRO Voordat je (bewerkte) delen van haar profetische tekst leest, eerst de hink-stap-springerige aanloop tot deze wens:
Eind 2016, middenin een verbouwing, kwam ik achter een aantal dingen op het gebied van grenzen, verwachtingen, schoonheid, vakmanschap en nuance.
Zo zijn er beroepsgroepen die (in de ogen van deze zzp-er in de kunsten) wel heel makkelijk omgaan met het afleveren van werk, het streven naar echte kwaliteit en klantvriendelijkheid. Zo kwam ik bij zowel notaris als aannemer slordigheden en nonchalance tegen waarop je als podiummens wél direct zou worden afgerekend.
SLIKKEN Misschien niet toevallig werelden met werk zat? Werelden waar tijd=geld domineert? Beide ingehuurde beroepsgroepen moesten behoorlijk achter de broek gezeten worden en een aantal ‘foutjes’ blijven voor eeuwig zicht- of voelbaar. Best lastig voor deze esthetisch ingestelde deerne. Die foutjes waren volgens mij, met een beetje meer aandacht en liefde voor werk en voor de klant, vermijdbaar geweest. Of ben ik te veeleisend. Geef ik teveel om mooi werk en tevreden publiek? De laatste maand van 2016 was vermoeiend, best negatief en vrat (diverse soorten) energie.
TOUT LE MONDE Energie krijg ik wel als ik voor nieuwsgierig publiek sta. En dat gebeurt ook! Verschillende soorten publiek van allerlei kleuren en geuren (wat mij betreft). Toch weten voornamelijk de 50+ hoog-opgeleide (witte) luisteraars mij te vinden. Leuk én jammer tegelijk. Want ik zie ook graag de glimmende ogen van Fatima en Wesley. Misschien weten zij in de toekomst de weg naar Studio Hoor te vinden.
PIET De zwart-witte ongenuanceerde uitingen op deze wereld ben ik zat. Zeker, ik doe er vast ook wel eens aan mee. Vooral op gebieden waar ik weinig tot niks van af weet (en dat zijn er best veel). Maar geïrriteerd, moedeloos en bozig werd ik natuurlijk van de grofheden wat betreft de Zwarte Piet-discissie, de grofheden jegens Sylvana Simons (gogogoOo girl), Sunny Bergman enzo.
STOM Ook een uitzending van bijvoorbeeld Kunststof Radio vond ik (verbazingwekkend) wel eens minder: Petra Possel interviewde Mike Boddé. En daar waar Boddé als muziekkenner zich had kunnen uitlaten in grijstinten over Scarlatti en Bach, ging hij mee in de boude uitspraken van Possel (‘de altijd vrolijke potpourri van Scarlatti en droefige Bach’). Het viel verkeerd. Of was ik te gevoelig na weken verbouwingsstof en weinig bewegingsvrijheid?
TEGENGIF Gelukkig had ik een fijne stapel boeken in huis die mij weer lichter, milder en genuanceerder maakten.
Zo was ik met de boeken van Grace Coddington en Cécile Narinx in mode-land. Las hun liefde, lichtheid, vakmanschap en lol voor die wereld tussen de regels door. Een wereld waar het trouwens steeds meer om kwantiteit en commercie gaat. Natuurlijk. Helaas. Maar gelukkig speelt de liefde voor stoffen, vorm en stijl ook nog steeds een rol! En vooral dé stijl is ondefinieerbaar. Niet zwart-wit.
Ik las de bio van Marten Toonder en kreeg gevoel voor het duistere, groene, geheimzinnige tweede moederland van hem. Hij kwam terecht in Greystones (what’s in a name), Ierland.
FINALEMENT Last but not least las ik in mijn (tijdelijke) bijbel- Kleur in Beeld- dé tekst die ik als leidraad voor dit nieuwe jaar neem. Een boek waarin op een caleidoscopische manier het thema Kleur belicht wordt. Een herkenbare en inspirerende manier van denken. Onderstaande tekst is een deel uit het essay van Lidewij Edelkoort. Zij schreef het in 2006/2007. Natuurlijk actueel (ze is tenslotte niet voor niks voorspeller;)).
RESUMÉ Ik wens een ieder een grijzig 2017 en toost op de broodnodige nuance in woord, beeld, geluid, smaak en gevoel. En ach, denk ook aan aandacht en de tijd nemen die je zeker nodig hebt voor het vervolg hieronder;)
A suivre!
OSMOSE De grijskaart van het leven.
Om goede foto’s te maken in tegenlichtsituaties maakt een fotograaf gebruik van een grijskaart. Zo’n soort instrument hebben we eigenlijk ook nodig om onze stemming en onze waardering voor de maatschappij op dit moment te kunnen meten. Gaan we in op een serene kalmte waarbij het lichtgrijs binnen komt stromen, of verbranden we alle schepen achter ons, waardoor donkerder astinten komen bovendrijven? (…).
Grijs had de overheersende kleur van de eenentwintigste eeuw zullen worden, totdat de wereldomspannende wederzijdse agressie ons terug voerde naar zwart en wit: de ‘wie niet voor ons is tegen ons’ – retoriek van George W. Bush. Vanuit een sterk besef dat we gefaald hebben op politiek, economisch, ecologisch en menselijk gebied, komt in de politieke arena, op de financiële markten, in sociale thema’s, en in ons eigen gezinsleven steeds stekeliger de behoefte op om terug te keren naar grijs, naar consensus, osmose, vermenging en kruisbestuiving. Er wordt oprecht naar eensgezindheid verlangd. Of moet ik zeggen: op eensgezindheid aangedrongen?
Daarom laat ik zien (met foto’s in mijn tijdelijke kleurenbijbel-BR) hoe mooi de wereld tussen zwart en wit kan zijn, hoe rijkgeschakeerd en hoe sterk als statement. En hoeveel variaties grijs er bestaan, van wolken en schaduw en alles wat er verder nog aan vermengde, versmolten en gekruiste materialen bestaan. Grijs van begin tot einden en van de vroege ochtend tot de late avond. Grijs als de kleur die symbool staat voor netwerken, uitwisseling en projecten met een open einde. (…).
Grijze silhouetten zullen zich als schaduw en wolken nog anoniemer door het leven bewegen en het einde inluiden van onze fascinatie voor de sensatiepers en reality tv. Bescheidenheid, anonimiteit en privacy zijn de nieuwe concepten in de tijd die voor ons ligt. Coördineren, evenwicht zoeken en onderhandelen, uitwisselen, herschikken en matigen zijn de nieuwe termen waarmee we nieuwere vormen van democratie en een meer eigentijdse vorm van zakendoen omschrijven, waarin groei niet alleen wordt bepaald door de hebzucht van aandeelhouders, maar ook door hun ethische en ecologische principes. (…)
Lidewij Edelkoort
Uit: Kleur in beeld