Hoe Zomergast Maxim Februari me weer aan ritme deed denken..
ZOMERGASTEN Afgelopen zondag sprak Maxim Februari in Zomergasten over hoe het ritme van dans hem inspireert tot het schrijven van teksten die lekker lopen. Op een eigen manier muzikale bouwstenen inzetten in je dagelijkse of werkzame leven is een luister- en levenshouding die ik prikkel en aanzet bij luisteraars. Eigenlijk waren dus veel van zijn woorden koren op mijn muziekmolen. Het boeiende gesprek met Februari herinnerde me ook aan een tekst die ik ooit schreef over ritme, maar nog nooit op de wereld geschopt bleek te hebben. Bij deze.
DOE ALS MURAKAMI EN ONTDEK JE EIGEN WERKRITME Een ritme vinden als solist, je eigen ritme welteverstaan, valt niet mee in een wereld die je graag doet geloven dat hard werken met veel resultaat, baat heeft bij lange dagen achter je bureau zitten. Het liefst tussen 8u en 17u. En deze zzp’er, die zelf haar tijden in kan delen (en dat ook doet), voelt zich wel eens niet helemaal senang bij het volgen van haar nogal afwijkende werkdagindeling. Terwijl dat volstrekt onnodig is. Blijf zij steeds tegen haarzelf zeggen.
FREEDOM Zzp’ers weten het wel. Kennen de voordelen van een eigen dagindeling. Een avondmens-zzp’er kan gerust tot 11u slapen (dat productieve werken met focus komt wel tussen 21u- 2.30u) bijvoorbeeld. Maar het voelt misschien niet altijd even lekker om je eigen ritme te volgen. Althans, dat werkt zo bij mij. Bij mij is er een groot verschil tussen wéten dat het meer dan ok is- zelfs gezond én productief- om je eigen ritme te volgen en vóelen dat het ok is om je eigen ritme te volgen. Herkenbaar?
ECHTE NEDERLANDER Ik heb onnodig last van een calvinistisch soort schuldgevoel. Want al weet ik dat bijvoorbeeld mijn ochtendwandeling me echt heel veel geeft:
goed ontspannen begin van de daghet is mijn beste tijd voor het repeteren van teksten krijg een goed humeur overzie al lopende beter mijn planning van de dag. Mijn gedisciplineerde, calvinistische stem, Calvina genaamd, blijf ik altijd stiekem horen; ‘je bent aan het niksen’.
RITUEEL Voor 9u maak ik dus een mini-wandeling om fris de dag te beginnen, waarna ik tot lunch bezig ben met dingen waar ik die geconcentreerde ochtendfocus voor nodig heb. Na de lunch ga ik vaak de deur uit voor een koffie-, krant-, mijmer-,lees-, inspiratie-moment, waardoor ik even uit mijn hoofd ben. En juíst invallen krijg voor nieuwe teksten, thema’s, insteek en me dus heel fijn voel. En als ik podiumwerk doe in de avond, neem ik me voor om tot 12u te lummelen. Dikke kans dat ik er die avond pas na 02.00u in lig. Maar toch hoor ik Calvina dan rond 10u al murmelen.
BEWIJS Blijkbaar ben ik niet anders dan de rest van deze resultaat-gerichte-wereld, want de laatste tijd kom ik steeds vaker teksten tegen die Calvina gerust stellen. Mijn ‘weten’ voeden met ‘bewezen resultaten’. Waardoor ik me wél goed bezig voel op café, in het park of de bieb.
Neem het verhaal van neuro-wetenschapper Erik Scherder (ja, daar is ’t ie weer) over het voordeel, misschien zelfs de must, tijd in te bouwen om te luisteren naar muziek (dat voor deze muzikant dan toch stiekem direct als werken voelt), te bewegen (jaaa, goe bezig met mijn wandelingen) en te leren (het nalezen van alle verzamelde artikelen en uitspraken uit kranten en boeken). Ja, ik ben heel goed bezig als ik tussen de gefocuste werkmomenten door mijn zinnen verzet met dit soort bezigheden.
Neem de woorden die ik lees in het boek van Bas Kast (Ping! Waar goede ideeën vandaan komen): ‘Als we de werkgewoonten van bekende kunstenaars en van andere creatieve mensen bestuderen, kunnen we zelfs de indruk krijgen dat we met de meest uitgesproken bureaucraten te maken hebben’. (… Kast geeft voorbeelden van de zelfverkozen -strenge- werkritmes van bijvoorbeeld schrijvers, denkers en muziekmakers Murakami, Mann, Dickens,Tsjaikovksi en Beethoven’- BR).
QUOTE ‘Het in het oog springende verschil met verstokte bureaucraten is daarbij allereerst: creatieve mensen ritualiseren weliswaar hun werkritme, maar dat is wel een heel eigen, persoonlijk ritme. Ten tweede: het is voor creatieve mensen kenmerkend een paar uur achter elkaar door te werken, maar die vaste werkuren laten ze vrijwel altijd volgen door een niet zelden even vaststaande en vaak zeer lange pauze, die, en dat is van doorslaggevend belang, als onderdeel van het werk wordt beschouwd‘. (…Kast geeft voorbeelden van het joggen, zwemmen, wandelen, muziek luisteren van bovengenoemde schrijvers, denkers en muziekmakers- BR).
‘Ontspannende, ogenschijnlijk ‘lege’offline-pauzes zijn niet alleen nodig, maar zelfs uitgesproken productief. Kortom: voor creatief werk is een regelmatige, geritualiseerde afwisseling van inspanning en ontspanning nodig’. Merci meneer Kast.
VRUCHTBAAR Neem de woorden van filosoof Byung-Chul Han die ik vaak aanhaal: ‘ De mens heeft een akker nodig waar niet direct geoogst moet worden, een speelruimte waar je je ook kan ophouden zonder winst te moeten generen.’
Heel fijn dus dat ik vandaag, op mijn ‘werk-café’ dus tegen een café-vriend kon zeggen dat ik heerlijk zat te werken met de cultuurbijlage voor mijn neus. Een grote sprong vooruit, bewezen waar en productief. Het voelde eindelijk echt goed!
Laat je me weten wat jij zoal doet om lekker te werken? Enne..ben ik de enige die Calvina wel eens tegenkomt? Hoe zit dat bij jou? Reageer gerust, waarvoor dank.
A suivre!
LINKS
Ping! Bas Kast
Erik Scherder