Hoe fysiek kan 'virtueel live' eigenlijk zijn?
Via mijn netwerk kwam project Touschreen op mijn pad. Een ‘intieme, virtuele show door artiesten die je raken’. Wat een tof project zeg. Afgezien van de geinige mélange van artiesten als Typhoon, Micha Hamel en Derek Otte, valt mij het woordgebruik in de PR vooral op. 'Artiesten die je raken’, ‘niet fysiek, toch live’. Mooi, die focus op het 'lijfelijke' effect van muziek. Muziek beweegt je. Raakt. Letterlijk & figuurlijk. Live ontkom je er al helemaal niet aan;). Hoe fysiek kan 'virtueel live' dan zijn, dacht ik gelijk. Interessant! Wat biedt dit voor nieuwe ontdekkingen?
De shows op 1 april zijn 'vol' wat betreft de VIP-plaatsen (iets speciaals met iPads). Via de website kun je gewoon meekijken gelukkig;)*.
POSITIEVE EFFECT VAN CORONA Mooi vind ik die focus op dat wezenlijke kenmerk van muziek (en alle podiumkunsten): het lijfelijke aspect. Al jaren een stokpaardje van deze Muziekverteller: muziek=voelen in 1e instantie. Met extra impact als je dat live bijwoont. Pas in 2e instantie komt het hoofd aan bod. Die laatste stap lijkt interessanter gevonden te worden dan de 1e in onze huidige wereld. Kijk maar naar alle sprekers uit neuro-wetenschappelijke hoek vol bewijsdrang. Terwijl die 1e stap node gemist wordt volgens mij. Gezien de burn en bore outs. De missende link voor velen is de connectie met dat gevoel.
Maar, wellicht kan de kracht van Corona in dezer wel een positieve rol krijgen? Gedwongen 'virtueel fysiek' zijn om te merken wat er nog meer mogelijk is op ervaringsgebied. En merken dat er, denk ik, uiteindelijk toch niets boven het live ervaren gaat, waardoor iedereen in het post Coronatijdperk, direct naar de podia rent om zich te laven aan die virtueel-niet-op-te-wekken impact van er live bij zijn. On verra.
Yep, er mag gevoeld worden. Al lijkt de wereld dat heel erg voor zich te willen houden. Soms kom je er niet onderuit. Lees, kijk en luister maar om je heen: somber, paniek, angst, kracht, vertrouwen, boosheid, machteloosheid. De meeste mensen lijken nu overspoelt te worden door hun gevoelens. Er wórdt nu volop gevoeld. Er wórdt volop gegrepen naar 'dat wat oproept, prikkelt, bevestigt, verzacht, troost, verbindt, ontlaadt, kanaliseert'. Juist om dat hoofd te ontlasten. Het fysiek te laven. Om te voelen: La Musica.
ZINTUIGEN
Dus leuk om te lezen dat het benadrukken van het fysieke ervaren van muziek steeds meer bovenkomt drijven. Project Touchscreen gaat over ‘virtueel fysiek’ kunnen zijn volgens mij. Een ander langlopend project door groep Liminale gaat over de multi zintuigelijkheid van muziek. Liminale wordt gevormd door Idske Bakker en Liesbeth Vreeburg- harpistes en makers. Ik was aanwezig bij één onderzoek van ze. Een onderzoek dat voor mij minder geslaagd was trouwens, maar hee, tijdens een experiment kan er van alles gebeuren. Een volgende keer hoop ik hun nieuwe onderzoekspresentatie bij te wonen en merk ik wel voor welke richting er dan gekozen is. Fysiek is het sowieso;).
KLEINSCHALIGHEID Project Touschreen is een project waar per keer 50 mensen aan mee kunnen doen. Althans, 50 ensen lijken een soort VIP-treatment te krijgen via hun iPad. De rest kijkt 'gewoon' online. Weten dat jij samen met 49 andere lucky bastards tegelijk aan het luisteren bent, doet iets met je. Kleinschaligheid, of de indruk wekken van schaalverkleining, wordt zo'n tweede 'ding' dat de komende tijden ongetwijfeld nog meer naar boven komt borrelen. Denk ik. Als reactie op die grootheidswaan(zin). In ieder geval iets waar mijn projecten over gaan: samen luisteren in kleine groepen is ook aandacht kunnen hebben voor elkaar. oog en oor houden voor details. Metafoor voor dat wat de wereld ook nodig heeft.
CONTACT
Project Touchscreen komt bij mijn verzameling projecten en artikelen die gaan over het lijfelijke, multi-zintuigelijk van muziek. De zoektocht naar contact met jezelf. Met anderen. Via muziek. Ter inspiratie en ter bevestiging van mijn ideeën. De zoektocht naar dat wat al lang node gemist wordt en daar waar het over zal gaan de komende tijd: contact. Echt contact. Uit het hoofd. Naar het hart. Het lijf. Via muziek natuurlijk.
A suivre!
* Ehh.. 1 april? Gaat er iets anders gebeuren. Is het dé manier om mensen te laten merken dat 'virtueel fysiek' niet kan. Ondanks de spiegelneuronen. Dat 'voor niks' optredens bijwonen echt niet grappig is? Ik ben erbij op 1 april.