Grinniken, glimmen en een licht gevoel krijgen door deze nieuwe van Tom America.
Licht, goed, humoristisch; ja, ik voel altijd direct waarom ik dolblij ben dat het werk van Tom America op mijn pad is gekomen. Waarom ik het- daar waar kan- laat horen aan luisteraars: hij laat anders luisteren. Inderdaad, ik voel me op een bepaalde manier verwant.
L'HISTOIRE Tom America kwam op mijn pad, omdat hij volmondig JA zei destijds. Waarop? Of hij wilde komen als gast in ons Tune In café (project van Floor Wittink en ondergetekende in 2011). Één van die zes Utrechtse café-avonden ging over Muziek & Taal en dan móet je Tom hebben.
Bleek hij ook nog eens ontzettend aimabel te zijn. Met een pietsie verlegenheid en een mini-minderwaardigheidscomplex. Want toen ik een project van hem & Klaske Oenema bezocht in Amsterdam en hem complimenteerde met de avond, wees hij omstanders direct op mijn 'originele, gelaagde projecten' of iets in die trant. Met daarbij de toevoeging 'ze zat op het conservatorium' of zoiets. Precies citeren kan ik niet meer. Durf ik ook niet, want ik weet uit ervaring hoe secuur hij omgaat met taal. En waarde hecht aan precisie. Maar opvallend vond ik het wel.
CREATIVITEIT
Trouwens. Alsof dat bij hem wat uitmaakt- een muziekopleiding. Creativiteit, gelaagdheid en vakkundigheid zit er absoluut in zijn werk. Een originele geest. En daar wat mee doen vereist lef. En een drive. Uithoudingsvermogen en goeie oren. En dat zit dus wel snor. Bovendien laat hij anders luisteren. Mij in ieder geval. Na die kennismaking in 2011 gaf zijn insteek me blijvend meer oor voor ritme, vorm, detail, kleur in taal. Waardoor ik nu nog steeds geniet van een tramritje bijvoorbeeld. Huh? Yep.
OV-MUZIEK-SPEL
Nog een kleine drie weken* woon ik in een multiculti buurt. Als ik de tram pak, ga ik er echt voor zitten. Oren open en experimenteren maar. 'k Voel en hoor de klankkleuren en ritme van de bassige Afrikanen of zangerig Hindi uit (soms) rijk versierde dames komen. Hoor afgebeten klanken doorspekt met 'kankuh' op z'n Haags. En hoop altijd die korte impromuziekfragmentjes die dan bij mij naar boven borrelen te onthouden voor thuis. Daar 'iets' mee te doen. Dat doe ik dus niet. Tom wel. En hoe.
NOOIT GENOEG De trouwe lezer weet dat ik van Tom zijn werk houd. En ja, ik maakte eerder een blog over zijn werk. En zo hoort dat ook in mijn optiek: over goede projecten kun je niet genoeg horen en lezen! Nietwaar? In de hoop dat Tom America er nog meer fans bijkrijgt. Hoop ik alleen nog dat zijn werk veel meer live uitgevoerd gaat worden. Met akoestische instrumenten.
Ga ik zo de straat op om te suf te genieten van de mensen die ik weer begroet, want ik ben er zo één: zo positief mogelijk de deur uit, mensen aankijken én begroeten. Wordt de wereld een stuk leuker van. Enne... neem deze groetgewoontes gerust over en hoor er ondertussen van alles bij. Plezier met luisterspelen gewenst.
A suivre!
* ik zoek nog een zelfstandige woonst in Zwolle of Deventer.
Utrecht, Amersfoort en alles wat daartussen met een station.